Kiedy mówimy o jąkaniu mamy na myśli niepłynną wymowę oraz w przeciąganie części wypowiadanych wyrazów mimo woli mówcy. Jąkaniu towarzyszyć może tzw. logofobia czyli lęk przed wypowiadaniem się oraz spastyczność mięśni czyli ich wzmożone napięcie, które może przejawiać się w powtarzanych ruchach współtowarzyszących mówieniu.

Przyczyny jąkania nie są jednoznacznie ustalone wpływ mogą mieć czynniki środowiskowe, psychiczne oraz organiczne.

Terapia jąkania wymaga dużego zaangażowania zarówno ze strony osoby jąkającej się. Jak i logopedy. Ważnym elementem jest zaakceptowanie sytuacji oraz chęć zmian i determinacja w dążeniu do celu. Terapia jąkania jest trudna, ale nie niemożliwa, połową sukcesu jest nastawienie oraz systematyczna ciężka praca.

Zaburzeniem podobnym do jąkanie jest giełkot. Charakteryzujący się szybkim tempem wypowiedzi, oraz wtrącaniem różnych dźwięków. Wśród objaw giełkotu wyróżnia się osłabioną koncentrację, natłok myśli, nieadekwatną do opowieści gestykulację. Osoby z giełkotem w odróżnieniu od osób z jąkaniem nie są świadome swoich zaburzeń.